вторник, 6 декабря 2016 г.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡAΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ Ρ.Π.Ε. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΠΙΓΕΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ
ΑΡΧΙΕΡAΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΠΑΛΑΙΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΠΙΓΕΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
Σε σχέση με την
κρατική εξουσία δεν διαθέτουμε τίποτα καινούριο εκτός από αυτά που μας
μεταλαμπαδεύτηκαν από τον ίδιο μας τον Κύριο Ιησού Χριστό, μέσω των Αγίων
Αποστόλων Του και των διαδόχων τους – Αγίων Πατέρων. Διότι, όπως σε κάθε ζήτημα
έτσι και σε αυτό, το μόνο δυνατό μέτρο για μας τους Xριστιανούς αποτελεί ο
λόγος του Θεού - η Αγία Γραφή, ερμηνευθείσας από τους Αγίους και θεόσοφους
πατέρες και διδάσκαλους της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας. Όπως λέγεται: «Ζῶν γὰρ
ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ
διικνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ
κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας» (Εβρ. 4:12). Ακριβώς σύμφωνα με τον
λόγο του Θεού θα κριθεί κάθε σάρκα του ανθρώπου: «ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων
τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν∙ ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ
αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ιωαν. 12:48).
Και ακριβώς για τον λόγο αυτό θα στρέψουμε επιμελώς την προσοχή μας στον
Λόγο του Θεού, που έχει ειπωθεί μέσω των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων του Χριστού
Πέτρου και Παύλου: «Ὑποτάγητε οὖν πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε
βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι, εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς δι' αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν
μὲν κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν∙ ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν … πάντας τιμήσατε, τὴν
ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε’» (Πετρ. Α΄.2:
13-15,17). «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω∙ οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία
εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ∙ αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν∙ ὥστε ὁ
ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν∙ οἱ δὲ ἀνθεστηκότες
ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται. οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἀλλὰ
τῶν κακῶν. θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεις
ἔπαινον ἐξ αὐτῆς∙ Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστι σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν
ποιῇς, φοβοῦ∙ οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ∙ Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς
ὀργὴν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι. διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι, οὐ μόνον διὰ τὴν
ὀργὴν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε∙
λειτουργοὶ γὰρ Θεοῦ εἰσιν εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες» ( Ρωμ.13:1-6).