четверг, 13 октября 2011 г.
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΕΥΧΑΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΝΗ ΔΙΑΛΥΣΙΝ ΠΑΣΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ Η ΠΑΣΗΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Ὁ ῾Ιερεύς ἄρχἐται τῆς ᾽Ακολουθίας μέ τήν δοξολογικήν ἐκφώνησιν·
Ὁ ᾽Αναγνώστης· ᾽Αμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ Σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου· καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου Σου, ὅτι οὐ δικαιωθῄσεται ἐνώπιόν Σου πᾶς ζῶν. ῞Οτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τῄν ζωήν μου, ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκρούς αἰῶνος· καί ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. ᾽Εμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν Σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός Σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου· μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν Σου ἀπ᾽ ἐμοῦ καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκ κον. ᾽Ακουστόν ποίησόν μοι τό πρωῖ τό ἔλεός Σου, ὅτι ἐπί Σοί ἤλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύ σομαι, ὅτι πρός Σέ ᾖρα τήν ψυχήν μου· ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε· πρός Σέ κατέφυγον. Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλῃμά Σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου· τό πνεῦμα Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ. ῞Ενεκεν τοῦ ὀνόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου· καί ἐν τῷ ἐλέει Σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου· καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός Σού εἰμι.
Καί εὐθύς ψάλλεται ὑπό τῶν Χορῶν τετράκις ἐξ ὑπαμοιρῆς μετά τῶν οἰκείων στίχων.
῏Ηχος δ '
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α '. ᾽Εξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ῞Αγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. β. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. γ '. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν...
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια
῏Ηχος δ '. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοῦ Παρακλήτου δεδεγμένοι τήν χάριν, Κυπριανέ σύν τῇ σεμνῇ ᾽Ιουστίνῃ, ἁγιασμόν καί τῶν παθῶν ἐκλύτρωσιν, ἅπασι παρέχεται, τοῖς θερμῶς ἐκζητοῦσι, τήν ὑμῶν βοήθειαν, ἐν κινδύνοις καί πόνοις· ἀλλ' ὡς προστάται πάντων συμπαΘεῖς πάσης ἀνάγκῃς, ἡμᾶς ἀπαλλάξατε.
Δόξα... ῞Ομοιον.
Τούς συσχεθέντας μαγικαῖς ἐπινοίας, καί τρυχομένους τοῦ ἐχθροῦ τῇ, μανίᾳ, Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα πάνσεμνε, τάχος ἀπαλλάξατε, τῆς αὐτῶν δυναστείας, ἴασιν καί λύτρωσιν, καί ὑγιείαν καί ῥῶσιν, νέμοντες τούτοις ὡς παρά Θεοῦ, χάριν λαβόντες, ἐξαίρετον ῞Αγιοι.
Καί νῦν... Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰ μή γάρ σύ προῖστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων; τίς δέ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ ᾽Αναγνώστης (χύμα).
Ψαλμός ν ' (50)
᾽Ελέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου· ᾽Επί πλεῖον πλῦνον με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἀμαρτίας μου καθάρισόν με. ῞Οτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνωπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνωπιόν Σου ἐποίησα· ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. ᾽Ιδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. ᾽Ιδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. ῾Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. ᾽Ακουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. ᾽Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀποῤῥίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου, καί τό Πνεῦμα Σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ, ᾽Απόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί Σέ ἐπιστρέψουσι. ῾Ρῦσαι με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. ῞Οτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· όλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. ᾽Αγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη ῾Ιερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί όλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.
Καί ἄρχονται οἱ Χοροί ψάλλοντες ἐξ ὑπαμοιβῆς, πραείᾳ τῇ φωνῇ καί ἐν εὐλαρείρ, τά ἑπόμενα Τροπάρια τῆς Θεοτόκου καί τῶν ῾Αγίων Κυπριανοῦ καί ᾽Ιουστίνης, κατ ' ἀλφαβητον, προτάσσοντες, τῶν μέν τῇς Θεοτόκου τό ἐφύμνιον· ῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς· τῶν δέ τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων· ῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσρεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
῏Ηχος πλ. β΄. Ὁ Εἱρμός.
«῾Η τό χαῖρε» δι' ᾽Αγγέλου δεξαμένη, καί τεκοῦσα τόν Κτίστην τόν ἴδιον, Παρθένε σῷζε τούς σέ μεγαλύνοντας» (δίς)
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
᾽Από πάσης ἡμᾶς ῥύσασθε ἀνάγκης, Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα ἔνδοξοι τούς τῇ πρεσβείᾳ ὑμῶν καταφεύγοντας.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Βασιλέων Προφητῶν καί ᾽Αποστόλων, καί Μαρτύρων ὑπάρχεις τό καύχημα, καί προστασία τοῦ κόσμου Θεόνυμφε.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Γνούς προσῆλθες τῷ Δεσπότῃ τῶν ἀπἀντων, ὀν δυσώπει Κυπριανέ ἔνδοξε, ἡμᾶς λυτροῦσθαι δεινῶν περιστάσεων.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Δός Χριστέ μου καΙ ἐμοί τῷ ἀναξίῳ, ὸφλημάτων τήν ἄφεσιν δέομαι τῆς σέ τεκούσης πρεσβείαις ὡς Εὔσπλαγχνος.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
᾽Εξ ἀπάσης μαγγανείας καί μαγεΙας, ἀνωτέρους ἡμᾶς συντηρήσατε Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα δεόμεθα.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ζώωσόν με ἡ τεκοῦσα Ζωοδότην, καί Σωτῆρα καί σῶσον πρεσβείαις σου, Εὐλογημένη, ἐλπίς τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ήμῶν.
῾Η δυάς ἡ ἐκλεκτή καί μακαρία, Κυπριανέ σύν ᾽Ιουστίνῃ πάντοτε ὑπέρ ἡμῶν τῇ Τριάδι πρεσβεύετε.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Θεοτόκε ἡ τεκοῦσα διά λόγου, ὑπέρ λόγον τόν Λόγον Πανύμνητε, αὐτόν δυσώπει σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
᾽Ιαμάτων ἀναβλύζει θεῖα ρεῖθρα, ἡ ἁγία εἰκών ὑμῶν ῞Αγιοι, καί ἁγιάζει ψυχάς τε καί σώματα.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Κατά χρέος ἐκΙ3οῶμεν σοι τό «χαῖρε», Θεοτόκε ῾Αγνή ᾽Αειπάρθενε, ἐκδυσωποῦντες πρεσβείαις σου σώζεσθαι.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Λαμπρυνόμενοι φωτί τῷ Τρισηλίῳ, Κυπριανέ σύν ᾽Ιουστίνῃ διώξατε, τήν καθ' ἡμῶν τοῦ Βελίαρ σκοτόμαιναν.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Μή παρίδῃς τάς δεήσεις τῶν σῶν δούλων, δυσωποῦμεν Πανύμνητε Δέσποινα, ἵνα ρυσθῶμεν πάσης περιστάσεως.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Νοσημάτων καί μαγείας ὀλεθρίου, ταῖς ὑμῶν ἀντιλήψεσι ῥύσασθε, τούς προσιόντας ὑμῖν θεῖοι Μάρτυρες.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Ξένον θαῦμα ἐπί σοί Θεοκυῆτορ, ἀνεδείχθη· ὁ πάντων γάρ Κύριος, ἐκ σοῦ ἐτέχθη Μῆτερ ᾽Αειπάρθενε.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Οἱ μαγείαις συσχεθέντες τῇ, σῇ σκέπῃ, Κυπριανέ θερμῶς καταφεύγοντες, ἐκ τῆς μανίας αὐτῶν ἀπαλλάττονται.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Παναγία Θεοτόκε ἡ τεκοῦσα, τόν Σωτῆρα κινδύνων διάσωσον, καί πάσης ἄλλης ἀνάγκης τούς δούλους σου.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
῾Ρῶσιν βλύζει καί παράκλησιν τήν θείαν, Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα ἔνδοξοι, ὑμῶν ὁ οἶκος τοῖς ἐν λύπαις στένουσι.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Σῶσον πάντας ταῖς πρεσβείαις σου Παρθένε, τούς κειμένους πταισμάτων ἐν βάθεσι, καί μή παρίδῃς ἐν ὥρᾳ τῆς κρίσεως.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Τῶν δαιμόνων κατασβέσατε τήν Ούμην, καθ' ἡμῶν κινουμένην ἑκἀστοτε, Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα δεόμεθα.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
῾Υπό πάντων δυσωπούμενος Οἰκτίρμον, τῶν ῾Αγίων καί τῶν ἄνω τάξεων, ἱλάσθητί μοι διά τῆς τεκούσης σε.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Φλέγει ἅπασαν δαιμόνων τήν μανίαν, ἡ δοθεῖσα ὑμῖν χάρις ἄνωθεν, δυόις Μαρτύρων Τριάδος ὑπέρμαχοι.
῾Υπεραγία Θεοτὸκε, σῶσον ἡμᾶς.
Χαῖρε ὄρος· χαῖρε βἀτε· χαῖρε κλῖμαξ· χαῖρε πύλη τοῦ Λόγου καί τράπεζα χαῖρε ἡ πάντων βοήθεια Δέσποινα.
῞Αγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ψυχικῶν ἀῤῥωστημάτων ᾽Αθλοφόροι, καί δεινῆς ἀθυμίας λυτρώσασθε τούς τῇ πρεσβείᾳ ὑμῶν πίστει σπεύδοντας.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
῏Ω Παρθένε ἡ τεκοῦσα τόν Σωτήρα, καί Δεσπότην τοῦ κόσμου καί Κύριον αὐτόν δυσώπει ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
῞Ετερα Τροπάρια. ῞Ομοια.
Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου.
Προσκυνοῦμεν καί τιμῶμεν καί ὑμνοῦμεν, τόν Σταυρόν σου Χριστέ τόν πανάγιον· ἐκ πάσης νόσου ἡμᾶς ἐλευθέρωσον.
Πᾶσαι αἱ οὐράνιαι Δυνάμεις, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ταξιάρχα πρωτοστάτα τῶν ᾽Αγγέλων, σύν τοῖς ἄνω χοροῖς καί στρατεύμασι, πρεσβείαν ποίει ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
Ὁ κηρύξας τήν μετάνοιαν ἀνθρώποις, τοῦ Κυρίου Βαπτιστά καί Πρόδρομε, μετανοεῖν με ἐκ ψυχῆς ἱκέτευε.
῞Αγιοι τοῦ Χριστοῦ ᾽Απόστολοι, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ταῖς πρεσβείαις τῶν ἐνδόξων ᾽Αποστόλων, Ζωοδότα Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, τήν πίστιν ἡμῶν ἀσάλευτον τήρησον, ῞Αγιοι ῾Ιεράρχαι τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ταῖς πρεσβείαις τῶν μεγάλων Διδασκάλων, Βασιλείου σοφοῦ Γρηγορίου τε, καί ᾽Ιωάννου τούς δούλους σου φύλαττε.
῞Αγιε ῾Ιεράρχα τοῦ Χριστοῦ Νικόλαε, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
Τήν ὀξεῖαν καί θερμήν σου προστασίαν, καί σκέπην παμμάκαρ Νικόλαε, τοῖς ὑμνηταῖς σου πλουσίως κατάπεμψον.
῞Αγιοι Μεγαλομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ταῖς πρεσβείαις τῶν ἐνδόξων ᾽Αθλοφόρων, Γεωργίου Δημητρίου Μηνᾶ Θεοδώρων τε, καί ᾽Αρτεμίου ἡμᾶς Χριστέ φύλαττε.
῞Αγιοι ᾽Ανάργυροι καί θαυματουργοί, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Ταῖς πρεσβείαις τῶν ῾Αγίων ᾽Αναργύρων, καί Μαρτύρων καί πάντων ῾Αγίων σου, τά σά ἐλέη ἐφ᾽ ἡμᾶς κατάπεμψον.
῞Αγιε Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ καί ἰαματικέ Παντελεῆμον, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν.
᾽Αθλοφόρε τοῦ Χριστοῦ Παντελεῆμον, τούς τῇ σκέπῃ τῇ σῇ καταφεύγοντας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις νόσων ἐλευθέρωσον.
῞Αγιοι Προπάτορες τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν.
Τῶν ῾Αγίων καί Δικαίων Προπατόρων, Προφητῶν καί ἁπάντων Δικαίων τε, καί τῶν ῾Οσίων Χριστέ ἡμᾶς φύλαττε.
῾Υπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.
Τήν ἐν ζάλῃ πειρασμῶν καί τρικυμίαις, ταῖς τοῦ βίου πικρῶς κινδυνεύουσαν, Παρθένε ποίμνην τήν σήν περιφύλαττε.
Δόξα... Τριαδικόν.
Τόν Πατέρα καί Υἱόν δοξολογοῦμεν, καί τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον λέγοντες· Τριάς ῾Αγία σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.
Καί νῦν... Θεοτοκίον,
Χαῖρε κόσμου ἱλαστήριον Παρθένε· χαῖρε στάμνε καί λυχνία πάγχρυσε, τοῦ θείου μάννα καί φωτός Θεόνυμφε.
Καί εὐθύς.
Τῆς εὐσπλαγχνίας τήν πύλην, ἄνοιξον ἡμῖν Εὐλογημένη Θεοτόκε· ἐλπίζοντες εἰς σέ μή ἀστοχήσωμεν· ρυσθείημεν διά σοῦ τῶν περιστάσεων·
σύ γάρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ὁ ῾Ιερεύς. Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Ο Χορός. Κύριε, ἐλέησον.
῞Οτι ῞Αγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός. ᾽Αμήν.
Εἷτα ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια.
῟Ηχοςπλ. δ '.
Νῦν ἐπέστη ὁ καιρός, ὁ πάντας ἁγιάζων, καί ὁ Δίκαιος ἡμᾶς ἀναμένει Κριτής· ὰλλ' ἐπίστρεψον ψυχή πρός μετάνοιαν, ὡς ἡ πόρνη κράζουσα σύν δάκρυσι. Κύριε ἐλεησόν με.
Νάμασιν ἐπομβρίσας Χριστέ, πηγήν τῶν ἰάσεων, ἐν τῷ πανσέπτῳ ναῷ, τῆς Παρθένου σήμερον, τῷ τῆς σῆς εὐλογίας ῥαντισμῷ, φυγαδεύεις τάς νόσους τῶν ἀσθενούντων, ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν.
Παρθένος ἔτεκες ᾽Απειρόγαμε, καί Παρθένος ἔμεινας, Μῆτερ ᾽Ανύμφευτε, Θεοτόκε Μαρία· Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε σωθῆναι ἡμᾶς.
Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, τῶν χειρῶν ἡμῶν τά ἔργα κατεύθυνον, καί συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν αἴτησαι, ἐν τῷ ψάλλειν ἡμᾶς, τῶν ᾽Αγγέλων τόν ὕμνον.
῞Αγιος ὁ Θεός, ῞Αγιος ᾽Ισχυρός, ῞Αγιος ᾽Αθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ γ ' ).
Δόξα... Καί νῦν...
῞Αγιος ᾽Αθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Πάλιν·
῞Αγιος ό Θεός, ῞Αγιος ᾽Ισχυρός, ῞Αγιος ᾽Αθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ὁ ῾Ιερεύς· Πρόσχωμεν.
Ὁ ᾽Αναγνώστης
Προκείμενον. ᾽Ηχος δ'
Κύριος φωτισμός μου καί Σωτήρ μου.
Στίχ. Κύριος ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου
Ὁ ῾Ιερεύς· Σοφία.
Ὁ ᾽Αναγνώστης·
Πρός ῾Εβραίους ᾽Επιστολῆς Παύλου τό ᾽Ανάγνωσμα
Ὁ ῾Ιερεύς· Πρόσχωμεν,
Ὁ ᾽Αναγνώστης·
᾽Αδελφοί, ὁ ἁγιάζων καί οἱ ἀγιαζόμενοι ἐξ ἑνός πάντες· δι' ἥν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφούς αὐτούς καλεῖν λέγων· ᾽Απαγγελῶ τό ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε. Καί πάλιν ᾽Εγώ ἐσομαι πεποιθώς ἐπ' αὐτῷ. Καί πάλιν· ᾽Ιδού ἐγώ καί τά παιδία, ἄ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. ᾽Επεί οὖν τά παιδία κεκοινώνηκε σαρκός καί αἵματος, καί αὐτός παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διά τοῦ θανάτου καταργήσῃ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστιν τόν διάβολον, καί ἀπαλλάξῃ τούτους, ὁσοι φόβῳ θανάτου, διά παντός τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. Οὐ γάρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλά σπέρματος ᾽Αβραάμ ἐπιλαμβάνεται. ῞Οθεν ὤφειλε κατά πάντα τοῖς ἀδελφοῖς όμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καί πιστός ἀρχιερεύς τά πρός τόν Θεόν, εἰς τό ἱλάσκεσθαι τάς ἁμαρτίας τοῦ Λαοῦ. ᾽Εν ᾧ γάρ πέπονθεν αὐτός πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.
Ὁ ῾Ιερεύς·
Εἰρήνη σοι τῷ ἀναγινώσκοντι.
Ὁ ᾽Αναγνώστης·
᾽Αλληλούϊα. Ἦχος πλ. β΄
᾽Εξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν.
Ὁ ῾Ιερεύς
Σοφία. ᾽Ορθοί. ᾽Ακούσωμεν τοῦ ῾Αγίου Εὐαγγελίου.
Εἰρήνη πᾶσι!
Ὁ ᾽Αναγνώστης·
Καί τῷ πνεύματί σου.
Ὁ ῾Ιερεύς
᾽Εκ τοῦ κατά ᾽Ιωάννην ἁγίου Εὐαγγελίου τό ᾽Ανάγνωσμα.
Πρόσχωμεν.
Ὁ ᾽Αναγνώστῃς, ·
Δόξα Σοι, Κύριε· δόξα Σοι.
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾽Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα· ἔστι δέ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις, ἐπί τῇ Προβατικῆ, κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγόμενη ἑβραϊστί Βηθεσδά, πέντε στοάς ἔχουσα. ᾽Εν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολύ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τήν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ῎Αγγελος γάρ κατά καιρόν κατέβαινεν ἐν τῇ, κολυμβήθρᾳ, καί ἐτάρασσε τό ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβάς μετά τήν ταραχήν τοῦ ὕδατος, ὑγιής ἐγίνετο, ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι.
Ὁ ᾽Αναγνώστης·
Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
Εἶτα, τοῦ Διακόνου λέγοντος τά Εἰρηνικά, οἱ Χοροί ἀντιφωνοῦσι καθ' ἑκάστην δέησιν τό· Κύριε, ἐλέησον καί ἐν τέλει τό· Σοί, Κύριε.
᾽Εν εἰρήνῃ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης, καί τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ῾Αγίων τοῦ Θεοῦ ῾Εκκλησιῶν, καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου, καί τῶν μετά πίστεως εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ ᾽Αρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος), παντός τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ πάσης ᾽Αρχῆς καί ᾽Εξουσίας, παντός τοῦ ῎Εθνους καί τοῦ Στρατοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τῆς πόλεως (ἤ νήσου) ταύτης, πάσης πόλεως χώρας καί τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς, καί καιρῶν εἰρηνικῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων, καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ ἁγιασθῆναι τό ὕδωρ τοῦτο, τῇ δυνάμει καί ἐνεργείᾳ καί ἐπιφοιτήσει τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ καταφοιτῆσαι τῷ ὕδατι τούτῳ τήν καθαρτικήν τῆς ῾Υπερουσίου Τριάδος ἐνέργειαν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ γενέσθαι τό ὕδωρ τοῦτο ἰαματικόν ψυχῶν καί σωμάτων, καί πάσης ἀντικειμένης δυνάμεως ἀποτρεπτικόν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ καταπεμφθῆναι αὐτῷ τήν χάριν τῆς ἀπολυτρώσεως καί τήν εὐλογίαν τοῦ ᾽Ιορδάνου, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ πάντων τῶν χρηζόντων τῆς παρόὶ Θεοῦ βοηθείας καί ἀντιλήψεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ φωτισθῆναι ἡμᾶς φωτισμόν γνώσεως, διά τῆς ὁμοουσίου Τριάδος, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῞Οπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, ἀναδείξῃ ἡμᾶς υἱούς καί κληρονόμους τῆς βασιλείας αὐτοῦ, διά τῆς τοῦ ὕδατος τούτου μεταλήψεώς τε καί ραντισμοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
῾Υπέρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καί ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
᾽Αντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καί διαφύλαξον ἡμᾶς ό Θεός τῇ σῇ χάριτι.
Τῆς Παναγίας ᾽Αχράντου, ῾Υπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ᾽Αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τῶν ῾Αγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.
Ὁ ῾Ιερεύς·
῞Οτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων,
Ὁ Χορός· ᾽Αμήν.
Ὁ Διάκονος· Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησον.
Καί ὁ ῾Ιερεύς λέγει τήν Εὐχήν ταύτην μεγαλοφώνως
Ὁ Θεός ὁ μέγας καί ὕψιστος, ὁ ἐν Τριάδι ῾Αγίᾳ προσκυνούμενος, ἡ προαιώνιος φύσις, ἡ ὑπερούσιος καί ἀτελεύτητος μεγαλειότης ἡ ἀνεξιχνίαστος δύναμις, ἡ ἄρρητος ἐξουσία, ἡ τῆς σοφίας πηγή, ἡ τῆς ἀγαθότητος ἄβυσσος καί τῆς εὐσπλαγχνίας τό ἀπεριόριστον πέλαγος· Σύ, Φιλάνθρωπε Δέσποτα, ὁ τῶν προαιώνων θαυμασίων Θεός, ὅν οὔτε νοῦς, οῦτε ἔννοια καταλαβέσθαι δύναται, οὔτε λόγος ἑρμηνεῦσαι ἰσχύει, ἐπίβλεψον καί νῦν ἐφ' ἡμᾶς τούς ταπεινούς καί ἀναξίους δούλους σου, καί δός ἐν τῇ διανοίᾳ ἡμῶν πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως, τῇ, δέ γλώττῃ λόγον ἀξιον τοῦ εἰς τά ὦτα φθάσαι τῆς σῆς ἀγαθότητος καί τόν ἔλεον ἐπισπάσασθαι τῆς σῆς χάριτος· ἐκ σοῦ γάρ καί τῆς σῆς ζωοποιοῦ δωρεᾶς καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς κατά τό θέλημα τό σόν καί τῆς εὐδοκίας τοῖς ἀνθρώποις ὑπάρχει. Καί κατάπεμψον ἡμῖν τήν σήν εὐλογίαν καί τῶν ἰαμάτων τήν χάριν ἐπί τό ὕδωρ τοῦτο (ἐκ γ ', εὐλογῶν ταυτοχρόνως τό ὕδωρ), ὁ τό λουτρόν τῆς παλλιγενεσίας τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων δωρησάμενος πρός ἀπόνιψιν τῶν τῆς ἁμαρτίας μολυσμῶν καί ἀνάκτησιν τῶν ἐπισυμβαινόντων ἡμῖν παντοίων ἀῤῥωστημάτων καί καταξίωσον ἡμᾶς, ἐῤῥαντισμένους τάς καρδίας ἀπό συνειδήσεως πονηρᾶς καί λελουμένους τό σῶμα ὕδατι καθαρῷ, ἐν παντί ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφορεῖν καί αὐξάνεσθαι, καί τήν εἰς δεομένους γινομένην παντοίαν συμπάθειαν ἀόκνῳ σπουδῇ πρός θεραπείαν τῶν πεπονηκότων ἀδελφῶν ἡμῶν διά παντός ἐπιδείκνυσθαι, καί τῆς σῆς εὐσπλαχνίας διά παντός καταξιοῦσθαι τῶν τε ψυχικῶν ἀῤῥωστημάτων καί τῶν σωματικῶν ἀλγηδόνων τήν ἀπολύτρωσιν κομιζομένοις, καί κατάπεμψον ἡμῖν τά τῆς σῆς φιλανθρώπου δωρεᾶς ἰάματα ἐν τῷ παρόντι ὕδατι, οὐ πρός ἡδονήν σαρκός, ἀλλά πρός ἴασιν ψυχῆς καί σώματος, ἡ δέ ἐπιτελουμένη παρ᾽ ἡμῶν λατρεία πνευματική γενέσθω. Ναί, Δέσποτα, τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐπικαμπτόμενος, ὁ δούς ἡμῖν τήν χιονοφεγγῆ ταύτην φορέσαι στολήν ἐξ ὕδατος τε καί Πνεύματος, καί διά τῆς τοῦ ὕδατός τούτου μεταλήψεώς τε καί ραντισμοῦ τήν σήν εὐλογίαν ἡμῖν κατάπεμψον, τούς ρύπους τῶν παθῶν ἀποσμήχουσαν.
Πρεσβείαις καί ἱκεσίαις τῆς Παναχρἀντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ᾽Αειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ· προστασίαις τῶν Τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ᾽Ασωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ ᾽Ιωάννου· τῶν ῾Αγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων ᾽Αποστόλων· τῶν ἐν ῾Αγίοις Πατέρων ἡμῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων καί ῾Ιεραρχῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί ᾽Ιωάννου τοῦ Χρυσοστό μου · ᾽Αθανασίου καί Κυρίλλου, ᾽Ιωάννου τοῦ ᾽Ελεήμονος, Πατριαρχῶν ᾽Αλεξανδρείας· Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τῶν θαυματουργῶν τῶν ῾Αγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων μαρτύρων· τῶν ῾Αγίων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τήρωνος καί Στρατηλάτου, Μηνᾶ τοῦ Θαυματουργοῦ· τῶν ῾Αγίων ἱερομαρτύρων ᾽Ελευθερίου καί Χαραλάμπους· τῶν ῾Αγίων μαρτύρων ἑπτά Μακκαβαίων, τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν ᾽Ελεαζάρου· τῶν ῾Αγίων ἐνδόξων καί θαυματουργῶν ἰατρῶν καί ᾽Αναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, Κύρου καί ᾽Ιωάννου, Παντελεήμονος καί ῾Ερμολάου, Σαμψών καί Διομήδους, Μωκίου καί ᾽Ανικήτου, Θαλλελαίου καί Τρύφωνος· τῶν ῾Οσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τοῦ ῾Αγίου ἐνδόξου ῾Ιερομάρτυρος Κυπριανοῦ καί τῆς ῾Αγίας Παρθενομάρτυρος ᾽Ιουστίνης, τῶν θαυματουργῶν· τῶν ῾Αγίων καί Δικαίων Θεοπατόρων ᾽Ιωακείμ καί ῎Αννης (τῶν ῾Αγίων τῆς ἡμέρας), ὧν καί τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν καί πάντων σου τῶν ῾Αγίων· ὧν ταῖς πρεσβείαις φύλαττε Κύριε τούς ἄρχοντας ἡμῶν, καί χάρισαι αὐτοῖς ψυχῆς καί σώματος τήν ὑγι είαν, καί τῇ δουλικῇ σου ταύτῃ τῶν Χριστιανῶν πολιτείᾳ ποίησον κατά πάντα ἐπιεικεῖς· ὑπόταξον αὐτοῖς πάντα τά βάρβαρα ἔθνη, τά τούς πολέμους θέλοντα, καί χάρισαι αὐτοῖς πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα καί ζωήν τήν αἰώνιον.
Μνήσθητι Κύριε, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ᾽Ορθοδόξων Χριστιανῶν.
Μνήσθητι Κύριε, τοῦ ᾽Αρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) πάσης ἐπισκοπῆς ᾽Ορθοδόξων, τῶν ὀρθοτομούντων τόν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας, καί παντός ἱερατικοῦ καί μοναχικοῦ τάγματος καί τῆς σωτηρίας αὐτῶν.
(Μνήσθητι Κύριε, τοῦ πατρός καί Καθηγουμένου τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ταύτης (δεῖνος) καί πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ᾽Αδελφότητος.)
Μνήσθητι Κύριε, τῶν μισούντων καί ἀγαπώντων ἡμᾶς.
Μνήσθητι Κύριε, τῶν ἐλεούντων καί διακονούντων ἀδελφῶν ἡμῶν, ἔτι δέ καί τῶν ἐντειλαμένων ἡμῖν τοῖς ἀναξίοις εὔχεσθαι ὑπέρ αὐτῶν.
Μνήσθητι Κύριε, πάντων τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ἐν γῇ, τῶν ἐν θαλάσσῃ, τῶν ἐν παντί τόπῳ τῆς δεσποτείας σου, δεομένων τῆς σῆς φιλανθρωπίας καί βοηθείας καί πᾶσι χορήγησον τό μέγα σου ἔλεος.
Μνήσθητι Κύριε, τῶν καρποφορούντων καί καλλιεργούντων ἐν ταῖς ἁγίαις σου ἐκκλησίαις καί μεμνημένων τῶν πενήτων,
Μνήσθητι Κύριε, πάντων τῶν ὑπό πνευμάτων ἀκαθάρτων ἐπηρεαζομένων.
Μνήσθητι Κύριε, τῶν ἐπιτελούντων τήν ἱεράν λιτήν ταύτην, τῶν συμπαρόντων καί συνευχομένων ἡμῖν, καί πάντων τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν δι' εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων, καί ἐλέησον, καί ἐπίσκεψαι, καί ἴασαι αὐτούς τε καί ἡμᾶς κατά τό μέγα σου ἔλεος, πάσης ἀνάγκης ῥυόμενος καί πᾶσι παρέχων τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα καί ζωήν τήν αἰώνιον.
῞Οτι σύ εἷ ὁ εὐλογῶν καί ἁγιάζων τά σύμπαντα, ὁ Θεός ἡμῶν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός ᾽Αμήν.
Ὁ ῾Ιερεύς·
Εἰρήνη πᾶσι.
Ὁ Χορός·
Καί τῷ πνεύματί σου.
῾Ο Διάκονος
Τάς κεφαλάς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν.
῾Ο Χορός
Σοί, Κύριε.
Ὁ ῾Ιερεύς, κλινόμενος, λέγει μυστικῶς τήν Εὐχήν ταύτην.
Κλῖνον Κύριε τό οὖς σου καί ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ ἐν ᾽Ιορδάνῃ βαπτισθῆναι καταδεξάμενος καί ἁγιάσας τά ὕδατα· καί εὐλόγησον πάντας ἡμᾶς, τούς διά τῆς κλίσεως τοῦ ἑαυτῶν αὐχένος σημαίνοντας τό τῆς δουλείας πρόσχημα· καί καταξίωσον ἡμᾶς ἐμπλησθῆναι τοῦ ἁγιασμοῦ σου, διά τῆς τοῦ῝ύδατος τούτου μεταλήψεώς τε καί ῥαντισμοῦ, καί γενέσθω ἡμῖν Κύριε εἰς ὑγίειαν ψυχῆς τε καί σώματος.
᾽Εκφώνως
Σύ γάρ εἶ ὁ ἁγιασμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστέ ὁ Θεός, καί σοί τήν δόξαν καί εὐχαριστίαν καί προσκύνησιν ἀναπέμπομεν, σύν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καί τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός. ᾽Αμήν.
Εἷτα λαβών ὁ ῾Ιερεύς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν ἐπί χεῖρας μετά βασιλικῶν κλάδων εὐλογεῖ τά ὕδατα ἐκ τρίτου, κατάγων καί ἀνάγων αὐτόν ὄρθιον καί ψάλλων εἰς τάς ἀναδύσεις καί καταδύσεις τό ἑξῆς Τροπάριον ἐκ τρίτου.
῏Ηχος α'.
Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου, καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου· νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
῾Ωσαύτως καί οἱ Χοροί ψάλλουσι τοῦτο ἐναλλάξ. Εἷτα ὁ ῾Ιερεύς, ψάλλων τό παρόν Τροπάριον, ῥαντίζει σταυροειδῶς.
῏Ηχος β΄.
Τῶν σῶν δωρεῶν ἀξίους ἡμᾶς ποίησον, Θεοτόκε Παρθένε, παρορῶσα τά πλημμελήματα ἡμῶν, καί παρέχουσα ἰάματα, τοῖς ἐν πίστει λαμβάνουσι, τήν εὐλογίαν σου ῎Αχραντε.
Κατόπιν ἀσπάζεται ὁ ῾Ιερεύς τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν, ὡς καί πάντες οἱ συμπαρόντες καί συνευχόμενοι, καί ῥαντίζει ἐπίσης πάντας, ὡς καί τόν Ναόν διά τοῦ ῾Αγιάσματος, ψαλλομένων μέχρι τῆς ἀποῤῥαντίσεως τῶν ἑξῆς Τροπαρίων.
῏Ηχος δ '.
Πηγήν ἰαμάτων βλύζοντες, Κυπριανέ καί ᾽Ιουστίνα, τῶν παθῶν ξηραίνετε χαλεπάς ἐπιχύσεις, ὡς προστάται καί βοηθοί τῶν ἐν ἀνάγκαις, καί ἐπικαλουμένων ὑμᾶς ἐν εὐλαβείᾳ θερμῇ· ἐντεῦθεν καί ἀπελαύνετε, τάς τῶν νοητῶν ἐχθρῶν ἐπηρείας, ἐν τῇ δεδομένῃ ὑμῖν ἐξουσίᾳ, παρά τοῦ πάντων Δεσπότου, ὑπέρ οὗ προθύμως, ἐν ἀθλητικοῖς παλαίσμασι, τό αἶμα ἐχέατε· διό καί μαγικάς μεθοδείας, καί πᾶσαν μαγγανείαν ταχέως λύετε, καί ὑγιείαν παρέχετε, τοῖς ἐν πίστει προσιοῦσι, τῇ κραταιᾷ προστασίᾳ ὑμῶν ῞Αγιοι.
Δόξα… Ὁ αὐτός.
Πηγήν ἰαμάτων ἔχοντες, ῞Αγιοι ᾽Ανάργυροι, τάς ἰάσεις παρέχετε πᾶσι τοῖς δεομένοις, ὡς μεγίστων δωρεῶν ἀξιωθέντες, παρά τῆς ἀεννάου πηγῆς, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ· φησί γάρ πρός ἡμᾶς ὁ Κύριος, ὡς ὁμοζήλους τῶν ᾽Αποστόλων· ἰδού δέδωκα ὑμῖν τήν ἐξουσίαν κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε αὐτά ἐκβάλλειν, καί θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν. Διό τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ, καλῶς πολιτευσάμενοι, δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν παρέχετε, ἰατρεύοντες τά πάθη τῶν ψυχῶν καί τῶν ᾳωμάτων ἡμῶν.
Καί νῦν… Θεοτοκίον.
Νεῦσον παρακλήσεσι, σῶν ἱκετῶν Πανάμωμε παύουσα δεινῶν ἡμῶν ἐπαναστάσεις, πάσης θλίψεως ἡμᾶς ἀπαλλάττουσα σέ γάρ μόνην ἀσφαλῆ, καί βεβαίαν ἄγκυραν ἔχομεν, καί τήν σήν προστασίαν κεκτήμεθα. Μή αἰσχυνθῶμεν Δέσποινα, σέ προσκαλούμενοι. Σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, τῶν σοί πιστῶς βοώντων· Χαῖρε Δέσποινα, ἡ πάντων βοήθεια, χαρά καί σκέπη, καί σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
῞Ετερον.
᾽Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, Εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τήν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
ΕΥΧΗ ΠΡΩΤΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
᾽Ιδού ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Κυρίου, δι' Αὐτοῦ σέ σφραγίζω καί σημειώνω σε δοῦλε τοῦ Θεοῦ (δεῖνα), ἵνα τῇ δυνάμει τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος γένῃς καθαρόν δοχεῖον Αὐτοῦ καί ἅγιον, ἀπό πάσης ἀδικίας, μαγείας, δεσμοῦ, καί παντός κακοῦ ποιήματος, καί κακῆς μηχανουργίας· τάς ὁποίας κακουργίας πάσας, καί δεσμά καί ἐπῳδάς καί σφραγίσματα καί περιεργίας μηχανάς ἐν τῷ σώματί σου, καί περί τό σῶμα σου πεποιημένας.
᾽Εν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐπί Ποντίου Πιλάτου Σταυρωθέντος καί Ταφέντος καί Αναστάντος καί δόντος ἡμῖν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ· ἐγώ, ὁ (δεῖνα) δοῦλος ἀνάξιος Αὐτοῦ καί ἁμαρτωλός ἱερεύς, ὁ τῇ ἐμῇ δώσας ἐξουσίᾳ παρά τῆς τοῦ Χριστοῦ Νύμφης ἁγίας ᾽Εκκλησίας, λύω καί λελυμένας ἔχω αὐτάς πάσας βεβαίως, σέ δέ προστάττω κατηραμένε διάβολε, καί τούς σύν σοί ὑπουργοῦντας· τοῦ μή ἔχειν ἀπό τοῦ νῦν καί ἔμπροσθεν ἐξουσίαν εἰσελθεῖν ἐν τῷ σώματι τούτῳ ἀπό ποδός ἕως κεφαλῆς. ᾽Αλλά ταχέως ἐξέλθετε μετά πασῶν τῶν μηχανιῶν καί ἀδικιῶν ἡμῶν, διά τοῦ ᾽Ελευσομένου κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, καί τήν οἰκουμένην διά πυρός. ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Μάρκον. α ', 29—35
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθεν ὁ Ιησοῦς εἰς τήν οἰκίαν Σίμωνος καί ᾽Ανδρέου μετἀ Ιακώβου καί ᾽Ιωάννου. ῾Η δέ πενθερά Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα, Καί εὐθέως λέγουσιν αὐτῷ περί αὐτῆς. Καί προσελθών ἧγειρεν αὐτήν, κρατήσας τῆς χειρός αὐτῆς, καί ἀφῆκεν αὐτήν ὁ πυρετός εὐθέως, καί διηκόνει αὐτοῖς. ᾽Οψίας δέ γενομένης, ὁτε ἔδυ ὁ ἥλιος, ἔφερον πρός αὐτόν πάντας τούς κακῶς ἔχοντας καί τούς δαιμονιζομένους· καί ἡν ἡ πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη πρός τήν θύραν· καί ἐθεράπευσε πολλούς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις, καί δαιμόνια πολλά ἐξέβαλε, καί οὐκ ἤφιε λαλεῖν τά δαιμόνια, ὁτι ᾐδεισαν αὐτόν Χριστόν εἶναι. Καί πρωῖ, ἔννυχα λίαν, ἀναστάς ἐξῆλθε καί ἀπῆλθεν εἰς ἔρημον τόπον, κἀκεῖ προσηύχετο.
ΕΥΧΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Τοῦ Κυῥίου δεηθῶμεν
᾽Εξορκίζω σε ἐξ ὀνόματος τῆς ἁγίας καί ὁμοουσίου καί ζωοποιοῦ καί ἀδιαιρέτου Τριάδος, Πατρός, Υἱοῦ καί ῾Αγίου Πνεύματος καί διά πάντων καί πασῶν τῶν ἁγίων τῶν ἐν τῷ Παραδείσῳ αὐλιζομένων· ἤ διά βρώσεως ἤ πόσεως ἐγένετο ἡ μαντεία αὕτη ἐν τούτῳ τῷ πλάσματι τοῦ Θεοῦ, ἤ ὑμεῖς προσηγάγετε δαιμόνια ἀκάθαρτα, ἤ ἐν τούτῳ τῷ σώματι κακόν τι, ἤ μαντικόν, ἤ μαγικόν, ἤ ἄν ἐν τῇ βρώσει ἐκείνῃ, ἧ πόσει ἅ προσήγαγεν ἀνθρώποις μαντευόμενος, ἤ ὑμεῖς βλάψαντες τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ τοῦτο, ἤ ἔχητε ἐξουσίαν, οἱανδήποτε καί δύναμιν, τοῦ κινῆσαι καί μετατρέψαι, ἵνα χαλάσητε, καί ἀφανίσητε τά βλαβερά ταῦτα, κατά πᾶσαν σύνθεσιν πεποιημένην κατά τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (δεῖνος), ᾽Εξελάσατε αὐτά ἐκ τῶν ἐντοσθίων αὐτοῦ, καί πέμψατε αὐτά κάτω, ἐκ τῆς ἀναγκαίας φύσεως τοῦ πρωκτοῦ, δηλαδή ἄνευ τινός βλάβης, ψυχικῆς ἤ σωματικῆς. ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Ματθαῖον. ι΄ 1.5-8
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ιησοῦς τούς δώδεκα μαθητάς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά καί θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ ᾽Ιησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων Εἰς ὁδόν ἐθνῶν μή ἀπέλθητε καί είς πόλιν Σαμαρειτῶν μή εἰσέλθητε· πορεύεσθε δέ μᾶλλον πρός τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἰκου ᾽Ισραήλ. Πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ὁτι ῎Ηγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. ᾽Ασθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε.
ΕΥΧΗ ΤΡΙΤΗ
ΤοῦΚυρίου δεηθῶμεν
᾽Εξορκίζω ὑμᾶς δαιμόνια πονηρά, παρά τοῦ Πατρός καί Υἱοῦ καί ῾Αγίου Πνεύματος, καί διά πασῶν τῶν ἀγγελικῶν καί θείων Δυνάμεων, τῶν τῷ Θεῷ ὑπηρετούντων καί τῶν ἁγίων αὐτοῦ Μαθητῶν καί ᾽Αποστόλων, καί διά τῶν ἑκατόν τεσσαράκοντα τεσσάρων χιλιάδων Μαρτύρων, ἵνα μή ἔχητε δύναμιν καί ἐξουσίαν ἐπάνω τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (δεῖνος), ἤ τοῦ οἴκου αὐτοῦ. Φυγαδεύθητε, ἄθλιοι καί πονηροί, ἐντεῦθεν, ἐκλείπειν ὑμᾶς ποιήσει Κύριος, ὡς ἐκλείπει κηρός ἀπό προσώπου πυρός καί μή ἔχειν ἐξουσίαν, ἤ αὐθεντίαν, πόνους καί φόβον εἰσφέρειν, ἤ ζημίας, ἤ κακόν τι ἕτερον ἐν τῷ σώματι καί ταῖς σαρξί καί τοῖς μέλεσιν αὐτοῦ ἤ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, διά τοῦ ᾽Ελευσομένου κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς καί τήν οἰκουμένην διά πυρός, ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Μᾶρκον. α ' 35-44.
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀπῆλθεν ὁ ᾽Ιησοῦς εἰς ἔρημον τόπον, κἀκεῖ προσηύχετο. Καί κατεδίωξαν αὐτόν ὁ Σίμων καί οἱ μετ' αὐτοῦ, καί εὑρόντες αὐτόν λέγουσιν αὐτῷ ὅτι πάντες ζητοῦσί σε. Καί λέγει αὐτοῖς· ῎Αγωμεν εἰς τάς ἐχομένας κωμοπόλεις, ἵνα καί ἐκεῖ κηρύξω· εἰς τοῦτο γάρ ἐξελήλυθα. Καί ἦν κηρύσσων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὁλην τήν Γαλιλαίαν καί τά δαιμόνια ἐκβάλλων, Καί ἔρχεται πρός αὐτόν λεπρός, παρακαλῶν αὐτόν καί γονυπετῶν αὐτόν καί λέγων αὐτῷ ὁτι ἐάν θέλης, δύνασαί με καΘαρίσαι. Ὁ δέ ᾽Ιησοῦς σπλαγχνισθείς, ἐκτείνας τήν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ καί λέγει αὐτῷ· Θέλω, καθαρίσθητι. Καί εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ ἡ λέπρα, καί ἐκαθαρίσθη. Καί ἐμβριμησάμενος αὐτῷ εὐθέως ἐξέβαλεν αὐτόν καί λέγει αὐτῷ ῞Ορα μηδενί μηδέν εἴπῃς, ἀλλ' ὕπαγε σεαὐτόν δεῖξον τῷ ἱερεῖ καί προσένεγκε περί τοῦ καθαρισμοῦ σου, ἅ προσέταξε Μωϋσῆς, εἰς μαρτύριον αὐτοῖς.
ΕΥΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ παντοκράτωρ καί παντοδύναμος, ὁ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς πάσης κτίστης καί δημιουργός, ὁ δεχόμενος τῶν ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοιαν, καί ὡς εὔσπλαχνος συγχωρεῖν αὐτῶν· συγγνώμην παράσχου μοι τῷ ἀναξίῳ καί τῷ δούλῳ σου τούτῳ, εἰς ὁσα σοι ἡμάρτομεν ὡς ἄνθρωποι. Καί ὁ Θεός ᾽Αβραάμ καί ὁ Θεός ᾽Ισαάκ, καί ὁ Θεός ᾽Ιακώβ, ὁ Θεός τῶν ἀγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ, Οὐρουήλ καί Ραφαήλ καί πάντων τῶν οὐρανίων ταγμάτων· Χερουβείμ, Σεραφείμ, ᾽Αγγέλων, ᾽Αρχαγγέλων, θρόνων, κυριοτήτων, ἀρχῶν, ἐξουσιῶν, δυνάμεων καί πάντων τῶν Προφητῶν καί Πατριαρχῶν, Μαρτύρων, ῾Ομολογητῶν καί Παρθένων, καί διά τῶν εὐχῶν τοῦ ἁγίου ᾽Αποστόλου Φιλίππου· φύλαξον τόν δοῦλον (δεῖνα) τοῦ μή ἀδικῆσαι αὐτόν, ἤ βλάψαι κακόν τι, ἤ μαντικόν, ἧ τόν ἀρχέκακον διάβολον καί τούς ὑπουργοῦντας αὐτῷ ἤ κακόν ἀνθρωπον καί πονηράν γυναῖκα, ἐν νυκτί, ἐν ἡμέρᾳ, ἤ ἐν θαλάσσῃ, ἤ ἐν ὁδῷ, ἤ ἐν περιπάτῳ, ἤ ἐν σπηλαίῳ, ἤ ἐν ἐκκλησίᾳ, ἤ ἐν οἴκῳ, ἧ ἐν χώρᾳ, ἤ ἐν χωρίῳ, ἤ ἐν ἀγρῷ, ἤ ἐν οἱῳδήποτε τόπῳ, ἐν ὁράσει, ἐν ἀκοῇ, πίνοντα, τρώγοντα, ἤ ἀναγινώσκοντα, καθεύδοντα, ἤ περιπατοῦντα, ἀγρυπνοῦντα ἤ κοιμώμενον, ἀναπαυόμενον, ἤ ἐργαζόμενον, ἐν γέλωτι, ἐν χαρᾷ, ἤ ἐν λύπῃ, ἐν σελήνῃ νέᾳ ἤ παλαιᾷ, ἐν κεφαλῇ ἤ ἐγκεφάλῳ, ἐν τρίχεσιν, ἐν μετώπῳ, ἐν ὀφθαλμοῖς, ἐν νώτῳ ἤ ἐν μυκτῆρσιν, ἤ ἐν στόματι, ἤ ἐν φάρυγγι, ἐν οδοῦσι, ἤ ἐν γλώσσῃ, ἤ ἐν στήθεσι καί ὠμοπλάταις, ἐν χερσί καί βραχίοσι σύν δακτύλοις, ἐν κοιλίᾳ καί ὑπογαστρίοις, ἥπασι καί ἐντοσθίοις πᾶσιν, ἐν χολῇ καί αἵματι, ἐν σαρξί καί δερματίῳ καί πᾶσι τοῖς μέλεσι καί μέρεσι τοῦ ἀνθρώπου τούτου· ἔσωθεν καί ἔξωθεν ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς αὐτοῦ.
Ναί, Παντοκράτορ Κύριε· ἐπάκουσον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, καί ἐλευθέρωσον τόν δοῦλον σου (δεῖνα) ἀπό πάσης ἀδικίας, ἀπό πάσης μαγείας, μαντείας, δεσμοῦ καί παντός κακοῦ. Καί ὡς ἠλευθέρωσας τόν ᾽Αδάμ καί τήν Εὔαν ἐκ τοῦ ῞Αδου, τόν μακάριον Πέτρον ἐκ τῆς φυλακῆς· τόν Παῦλον, τό σκεῦος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐκ τῶν δεσμῶν· τήν Σωσάννην ἐκ τῆς ψευδομαρτυρίας· τήν Λουκίαν ἐκ τοῦ πορνοκοπίου· τόν παράλυτον ἐκ τοῦ κραββάτου· τόν Λάζαρον ἐκ τοῦ τάφου· τόν ἰσραηλιτικόν λαόν ἐκ τῆς θαλάσσης· τόν ᾽Ιωνᾶν ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους· τόν Λώτ ἐκ τῶν Σοδόμων· τούς τρεῖς παῖδας ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρός τοῦ καίοντος· τόν Δανιήλ ἐκ τῶν λεόντων· τόν Δαβίδ ἐκ τοῦ φόνου· τόν Νῶε ἐκ τοῦ κατακλυσμοῦ· Μαρίαν τήν Μαγδαληνήν ἐκ τῶν ἑπτά πνευμάτων τῶν ἀκαθάρτων· τόν Εὐαγγελιστήν ἐκ τοῦ ζέοντος ὕδατος, ἐλαίου καί ἐκ τῆς φαρμακώδους πόσεως· οὕτω Δέσποτα ἐλευθέρωσον καί τόν δοῦλον σου (δεῖνα) ἐκ τοῦ δεσμοῦ καί φαρμακίας καί πάσης πονηρᾶς ἐπιβουλῆς τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· ὁρατῶν καί ἀοράτων, καί μή ἐχέτωσαν δύναμιν, μήτε ἐξουσίαν ἐκπειράζειν αὐτόν· καί ἡ εἰρήνη τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ καί Θεοῦ ἔστω μετ' αὐτοῦ καί ἡμῶν. ᾽Αμήν,
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Μᾶρκον, ζ ', 24—30
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθεν ὁ Ιησοῦς εἰς τά μεθόρια Τύρου καί Σιδῶνος, Καί εἰσελθών εἰς οἰκίαν οὐδένα ἧθελε γνῶναι, καί οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν. ᾽Ακούσασα γάρ γυνή περί αὐτοῦ, ἧς εἷχε τό θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσε πρός τούς πόδας αὐτοῦ· ἡ δέ γυνή ἦν ῾Ελληνίς, Συροφοίνισσα τῷ γένει· καί ἠρώτα αὐτόν, ἵνα τό δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρός αὐτῆς. Ὁ δέ ᾽Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ῎Αφες πρῶτον χορτασθῆναι τά τέκνα· οὐ γάρ ἐστι καλόν λαβεῖν τόν ἄρτον τῶν τέκνων καί τοῖς κυναρίοις βαλεῖν. ῾Η δέ ἀπεκρίθη καί λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε· καί γάρ τά κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπό τῶν ψιχίων τῶν παιδίων. Καί εἶπεν αὐτῇ· Διά τοῦτον τόν λόγον ὕπαγε· ἐξελήλυθε τό δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου. Καί ἀπελθοῦσα εἰς τόν οἶκον αὐτῆς εὗρε τό παιδίον βεβλημένον ἐπί τήν κλίνην καί τό δαιμόνιον ἐξεληλυθός.
ΕΥΧΗ ΠΕΜΠΤΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
Κύριε καί Θεέ τῶν Δυνάμεων καί πάσης κτίσεως Δημιουργέ, πρόσδεξαι τάς δεήσεις, ἅς προσηυξάμην Σοι διά τόν δοῦλον Σου (δεῖνα), καί δίωξον τούς ἐχθρούς ἡμῶν τούς ἀοράτους, καί πάντας τούς ἐν αὐτῷ ὑπουργοῦντας καί πᾶσαν αὐτῶν πανουργίαν καί ἀλαζονείαν καί πονηράν ἀσθένειαν, τοῦ μηδέποτε ἔχειν δύναμιν ἤ ἐξουσίαν κατ' αὐτοῦ τοῦ καταδυναστεύειν ἤ ἐπηρεάζειν αὐτόν. ᾽Επί Σοί γάρ Κύριε ἤλπισεν αὐτός τε καί ἡμεῖς, καί μή καταισχυνθείημεν εἰς τόν αἰῶνα· ἀλλ' ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Σου καί τῇ δυνάμει Σου ἐλευθέρωσον τοῦτον.
Πρεσβείαις καί ἱκεσίαις τῆς πανυπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων καί ἐπουρανίων νοερῶν καί ἀΰλων θείων Δυνάμεων ᾽Ασωμάτων· ἱκεσίαις τοῦ τιμίου ἐνδόξου προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ ᾽Ιωάννου· τῶν ἀγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων· τῶν ὁσίων καί θεοφόρων πατέρων ἡμῶν· τῶν ἁγίων καί θαυματουργῶν ᾽Αναργύρων· τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων ᾽Ιωακείμ καί ῎Αννης καί πάντων τῶν ῾Αγίων. ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Ματθαῖον, ιρ, 14-1 7.22-30
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, συμβούλιον ἐποίησαν οἱ Φαρισαῖοι κατά τοῦ ᾽Ιησοῦ, ὅπως αὐτόν ἀπολέσωσιν. Ὁ δέ ᾽Ιησοῦς γνούς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν. Καί ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καί ἐθεράπευσεν αὐτούς πάντας, καί ἐπετίμησεν αὐτοῖς, ἵνα μή φανερόν ποιήσωσιν αὐτόν. Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλός καί κωφός, καί ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τόν τυφλόν καί κωφόν καί λαλεῖν καί βλέπειν· καί ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καί ἔλεγον· Μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός, ὁ υἱός Δαυῖδ; Οἱ δέ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες, εἶπον· Οὑτος οὐκ ἐκβάλλει τά δαιμόνια εἰμή ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. Εἰδώς δέ ὁ ᾽Ιησοῦς τάς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἷπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτήν ἐρημοῦται, καί πᾶσα πόλις ἤ οἰκία μερισθεῖσα καθ' ἑαυτήν οὐ σταθήσεται. Καί εἰ ὁ σατανᾶς τόν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ' ἑαυτόν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; Καί εἰ ἐγώ ἐν Βεελζεβούλ ἐκβάλλω τά δαιμόνια, οἱ υἱοί ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; Διά τοῦτο αὐτοί κριταί ἔσονται ὑμῶν. Εἰ δέ ἐγώ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τά δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ' ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ῎Η πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τήν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ, καί τά σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐάν μή πρῶτον δήσῃ τόν ἰσχυρόν; καί τότε τήν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. Ὁ μή ὤν μετ' ἐμοῦ κατ' ἐμοῦ ἐστι, καί ὁ μή συνάγων μετ' ἐμοῦ, σκορπίζει.
ΕΥΧΗ ΕΚΤΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
Παντοκράτορ καί Παντοδύναμε αἰώνιε Θεέ, ὁ ἐλευθερώσας τό πλάσμα τῶν χειρῶν Σου ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ διαβόλου καί τῶν ὑπουργούντων αὐτοῦ· πέμψον ἐπ' αὐτόν τό ἑπταπλούσιόν Σου Πνεῦμα τό ἅγιον ἐκ τῶν οὐρανῶν· Πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως· Πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος, Πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας· Πνεῦμα φόβου Σου καί σημείωσον τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Μᾶρκον. γ ', 13-21
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾽Ιησοῦς εἰς τό ὄρος καί προσκαλεῖται οὕς ἤθελεν αὐτός, καί ἀπῆλθον πρός αὐτόν. Καί ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ' αὐτοῦ καί ἵνα ἀποστέλλῃ αὐτούς κηρύσσειν καί ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τάς νόσους καί ἐκβάλλειν τά δαιμόνια· καί ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον, καί ᾽Ιάκωβον τόν τοῦ Ζεβεδαίου καί ᾽Ιωάννην τόν ἀδελφόν τοῦ ᾽Ιακώβου· καί ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὁνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοί βροντῆς· καί ᾽Ανδρέαν καί Φίλιππον καί Βαρθολομαῖον καί Ματθαῖον καί Θωμᾶν καί ᾽Ιάκωβον τόν τοῦ ᾽Αλφαίου καί Θαδδαῖον καί Σίμωνα τόν Κανανίτην καί ᾽Ιούδαν ᾽Ισκαριώτην, ὁς καί παρέδωκεν αὐτόν. Καί ἔρχονται εἰς οἶκον καί συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μή δύνασθαι αὐτούς μήτε ἄρτον φαγεῖν. Καί ἀκούσαντες οἱ παρ' αὐτοῦ, ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν· ἔλεγον γάρ, ὅτι ἐξέστη.
ΕΥΧΗ ΕΒΔΟΜΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
Διά τό πάθος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ· διά τῆς κολώνας ἐν ἦ ἐδέθη ὁ Χριστός· διά τοῦ ἀκανθίνου στεφάνου διά τῆς χλαμύδος τῆς κοκκίνης· διά τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τῶν ἥλων οἶς προσηλώθη ἐν αὐτῷ καί διά τοῦ σπόγγου, δι' οὗ ἐποτίσθη ὄξος καί χολήν καί διά τῆς λόγχης τῆς ἀνοιξάσης τήν πλευράν Αὐτοῦ· καί διά τήν ὕβριν καί ἐμπαιγμόν καί ὀνειδισμόν δι' ὧν ἐνεπαίχθη· καί διά τῶν ἑπτά φωνῶν ὧν Εἶπεν ἐν τᾡ Σταυρῷ ἐπάνω, καί διά τῆς μετανοίας τοῦ ληστοῦ τοῦ συσταυρωθέντος Αὐτῷ· καί διά τοῦ τάφου καί τῆς ἀναστάσεως καί ἐμφανίσεως καί τῆς ἀναλήψεως εἰς τούς οὐρανούς, καί τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς ἁγίους Αὑτοῦ Μαθητάς καί ᾽Αποστόλους· καί διά τοῦ ῾Αγίου Βαπτίσματος δι' οὗ ἐσώθημεν καί σωζόμεθα· διά τοῦ ἁγίου χρίσματος καί διά τοῦ ἁγίου ᾽Ελαίου· διά τῶν ἁγίων Μυστηρίων τῆς ἱερουργίας· διά τῆς ᾽Εξομολογήσεως δι' ἡς ἐλευθερώθημεν ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ διαβόλου· καί διἀ τοῦ ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ τιμίου· καί διά πάντων τῶν ἁγίων Μυστηρίων τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίας καί διά τῶν φρικτῶν ἐξορκισμῶν τῶν ἀπ᾽ ἀρχῆς, ἕως νῦν εὑρεθέντων καί εὑρεθησομένων καί διά πάντων τῶν λογίων τῆς ἁγίας Γραφῆς, καί τῶν καθ᾽ ἡμῶν τῶν δυναμένων ἐκβαλεῖν ὑμᾶς ἐκ παντός σώματος ἀνθρώπου, διά πάντων τούτων: καταράσσομαι, ἐκβάλλω καί ἐκδιώκω ὑμᾶς πονηρά καί ἀκάθαρτα πνεύματα καί πᾶσαν τήν συνεργόν σας δύναμιν τοῦ διαβόλου, τοῦ διδασκάλου ὑμῶν τοῦ σατανᾶ τοῦ μεγάλου ἄρχοντος· ἐστέ κατηραμένοι καί τυραννούμενοι ἐν παντί τόπῳ· ἐν ἀέρι, ἐν ὕδατι, ἐν γῇ, ἐν πάσῃ μαγείᾳ ἥ ἀστρομαντείᾳ· ἔχετε πάντοτε βασάνους ἀνυπομονήτους καί ἀβαστάκτους ὑπομένοντες· ἐάν μή ὑποχωρήσητε ἀπό τοῦ πλάσματος τούτου τοῦ δούλου Θεοῦ (Δεῖνα). ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Λουκᾶν. 8 ' 16
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, συγκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τούς δώδεκα μαθητάς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν καί ἐξουσίαν ἐπί πάντα τά δαιμόνια καί νόσους θεραπεύειν· καί ἀπέστειλεν αὐτούς κηρύσσειν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ἰᾶσθαι τούς ἀσθενοῦντας, καί εἶπε πρός αὐτούς· Μηδέν αἴρετε εἰς τήν ὁδόν, μήτε ῥάβδους, μήτε πήραν, μήτε ἄρτον, μήτε ἀργύριον, μήτε ἀνά δύο χιτῶνας ἔχειν. Καί εἰς ἥν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖ μένετε καί ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε. Καί ὅσοι ἄν μή δέξωνται ὑμᾶς, ἐξερχόμενοι ἀπό τῆς πόλεως ἐκείνης καί τόν κονιορτόν ἀπό τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε, εἰς μαρτύριον ἐπ' αὐτούς. ᾽Εξερχόμενοι δέ διήρχοντο κατά τάς κώμας, εὐαγγελιζόμενοι καί θεραπεύοντες πανταχοῦ.
ΕΥΧΗ ΟΓΔΟΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
᾽Εξορκίζω σε πνεῦμα ἀκάθαρτον, Σατάν, Βεελζεβούλ, ἐχθρέ τῆς πίστεως ἡμῶν καί τοῦ γένους τοῦ ἀνθρωπίνου, ὁ τόν θἀνατον ἀγαγών, ὁ τῆς ζωῆς ἅρπαξ, ὁ τήν δικαιοσύνην μισῶν, ἡ ῥίζα τῶν κακῶν, ὁ ἐφευρέτης διάβολος πάσης ἀκαθαρσίας, ὁ τούς ἀνθρώπους ἐκ τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ ἐκβαλών, ὁ τῆς φιλαργυρίας ἀρχηγός, αἰτία παντός φθόνου καί ἀσυμφωνίας, ὁ τούς δαίμονας ἐγείρων, ὁ τῶν κακῶν διδάσκαλος. ᾽Εξορκίζω σε πᾶσαν μαγείαν, φάντασμα, λεγεών ἐν τῷ ὀνόματι ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ: φιμώθητι, φύγε· ἔξελθε ἀπό τοῦ πλάσματος τοῦ Θεοῦ (δεῖνα).
Αὐτός σέ ἐπιτιμᾷ καί ἐπιτάσσει, ἐξόριστόν σε ποιήσας ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς, σέ κατασφαλισάμενος. Φοβήθητι, Σατάν, φύγε ἐν τῷ ὀνόματι ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Φύγε ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Δός τόπον τῷ ἁγίῳ Πνεύματι διά τούτου τοῦ σημείου τοῦ σταυρικοῦ τοῦ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ συμΙ3ασιλεύοντος καί δεδοξασμένου τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι. ᾽Αμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Λουκᾶν, θ΄ 3743
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, κατελθόντι τῷ ᾽Ιησοῦ ἀπό τοῦ ὄρους, συνήντησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. Καί ἰδού ἀνήρ ἀπό τοῦ ὄχλου ἀνεβόησε λέγων· Διδάσκαλε, δέομαί σου, ἐπίβλεψον ἐπί τόν υἱόν μου, ὅτι μονογενής μοί ἐστι· καί ἰδού πνεῦμα λαμβάνει αὐτόν, καί ἐξαίφνης κράζει καί σπαράσσει αὐτόν μετά ἀφροῦ, καί μόγις ἀποχωρεἶ ἀπ' αὐτοῦ συντρῖβον αὐτόν· καί ἐδεήθην τῶν μαθητῶν σου ἵνα ἐκβάλωσιν αὐτό, καί οὐκ ἠδυνήθισαν. ᾽Αποκριθείς δέ ὁ ᾽Ιησοῦς εἷπεν· ῏Ω γενεά ἄπιστος καί διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι πρός ὑμᾶς καί ἀνέξομαι ὑμῶν; προσάγαγε τόν υἱόν σου ὧδε. ῎Ετι δέ προσερχομένου αὐτοῦ, ἔρρηξεν αὐτόν τό δαιμόνιον καί συνεσπάραξεν· ἐπετίμησε δέ ὁ ᾽Ιησοῦς τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ, καί ἰάσατο τόν παῖδα καί ἀπέδωκεν αὐτόν τῷ πατρί αὐτοῦ. ᾽Εξεπλήσσοντο δέ πάντες ἐπί τῇ μεγαλειότητι τοῦ Θεοῦ.
ΕΥΧΗ ΕΝΑΤΗ
Σταύρωσον ἐν τῷ στήθει λέγων:
῏Ω τίμιε καί πανάγιε Σταυρέ, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῶν ἐκκλησιῶν, φύλαξον τά ἔνδοθεν καί τά ἔξωθεν τοῦ δούλου σου (δεῖνα). ῾Ωραίωσον τοῦτον, τό πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐν ἀρχῇ ὡραιώθη παρά τοῦ Θεοῦ, ποιηθέν καί πλασθέν ἐν εἰκόνι Αὐτοῦ, ὦ βασιλέων κραταίωμα, βασίλευσον ἐν αὐτῷ, ὦ πιστῶν στήριγμα στερέωσον τήν καρδίαν αὐτοῦ ἐν τοῖς θείοις προστάγμασιν, στερέωσον τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν φόβῳ Θεοῦ.
Δός, Κύριε, τήν Χάριν Σου ἐν τῇ προσευχῇ ἡμῶν ἵνα ὁ φοβερός φοβηθῇ καί φύγῃ καί ὁ φοβίζων ἡμᾶς φοβούμενος φανῇ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
᾽Εκ τοῦ κατά Ματθαῖον. ιζ ', 10-18
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπηρώτησαν τόν ᾽Ιησοῦν οἱ μαθηταί αὐτοῦ λέγοντες· Τί οὖν γραμματεῖς λέγουσιν ὅτι ᾽Ηλίαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον; Ὁ δέ ᾽Ιησοῦς ἀποκριθείς εἶπεν αὐτοῖς· ᾽Ηλίας μέν ἔρχεται πρῶτον καί ἀποκαταστήσει πάντα· λέγω δέ ὑμῖν ὅτι ᾽Ηλίας ἤδη ἦλθε, καί οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ' ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὁσα ἠθέλησαν· οὕτω καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ' αὐτῶν. Τότε συνῆκαν οἱ μαθηταί ὅτι περί ᾽Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς. Καί ἐλθόντων αὐτῶν πρός τόν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτῷ καί λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τόν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καί κακῶς πάσχει· πολλάκις γάρ πίπτει εἰς τό πῦρ καί πολλάκις εἰς τό ὕδωρ. Καί προσήνεγκα αὐτόν τοῖς μαθηταῖς σου, καί οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτόν θεραπεῦσαι. ᾽Αποκριθείς δέ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ῏Ω γενεά ἄπιστος καί διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ' ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτόν ὧδε. Καί ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾽Ιησοῦς, καί ἐξῆλθεν ἀπ' αὐτοῦ τό δαιμόνιον, καί ἰάθη ὁ παῖς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης.
ΕΥΧΗ ΔΕΚΑΤΗ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν
῾Ορκίζω σε τοίνυν, τόν ὑπερήφανον δράκοντα καί πονηρόν διάβολον ἐξελθεἶν ἀπό τόν δοῦλον τοῦ Θεοῦ τόν (Δεῖνα), ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τοῦ δώσαντος ἡμῖν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων, καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ ἡμῶν, ἔξελθε τοίνυν, ἔξελθε καί φύγε. Κατ' ἐκείνου γάρ, σέ ὁρκίζω, ὁν πάντα φρίττει καί τρέμει, ᾧ τά πάντα ὑποτάσσονται, ὁν τά ἐπουράνια τάγματα ἀκαταπαύστοις ὕμνοις δοξάζει. Αὐτός ἐπιτάσσει σοι καί ἐπιτιμᾷ, ό Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ σάρξ γενόμενος διά τήν ἀνυπέρβλητον αὐτοῦ φιλανθρωπίαν. Ὁ ἐκ τῆς ῾Αγίας Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας γεννηθείς καί σαρκωθείς, καί φανείς ὡς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς, ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ᾽Ιησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος, ὁ ἐπιτιμήσας σε ἐξελθεῖν ἐκ τοῦ ἀνθρώπου καί εἰς τήν ἀγέλην τῶν χοίρων εἰσελθεῖν, εἰς ἥν, οὐκ ἐτόλμησας τῇ σῇ δυνάμει, εἰσελθεῖν, ἄνευ τοῦ Αὐτοῦ θελήματος.
῎Εξελθε, τοίνυν, ὁρκιζόμενος, ἄνευ προφάσεως ἐν τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ὀνὸματι· σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν, διάβολε, ὁσον γάρ βραδύνεις τοσοῦτον βάσανος σέ περιμένει περισσότερον, ὁ τάρταρος καί ἡ αἰώνιος κόλασις· καί γάρ οὐκ ἐμέ καταφρονεῖς μή ἐξερχόμενος, ἀλλά τόν ποιήσαντά σε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, τόν ἐξουσίαν ἔχοντα ζώντων καί νεκρῶν, τόν καταργήσαντά σε διά τοῦ θεράποντος αὐτοῦ ᾽Ιώβ, καί τούς πόνους αὐτοῦ τάς κακίας καί πληγάς ἀπράκτους δείξαντα. ῾Υποτάχθητι, τοίνυν τῷ ὑποτάξαντί σε διά τῶν ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν, Σαμουήλ, Δαβίδ καί Δανιήλ· ὑποτάχθητι ᾽Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅν ἰδών μετά φόβου καί τρόμου πολλοῦ ἔλεγες: τί ἐμοί καί σοί, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἦλθες πρό καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς · ὅς καταδικάσει σε εἰς τήν αἰώνιον κόλασιν, τό πῦρ τό αἰώνιον ἐκδέχεταί σε, σύν τοῖς ὑπουργοῖς αὐτοῦ· ἔξελθε τοινύν, κατηραμένε, ἐκ τοῦ ἀνθρώπου τούτου ἔξελθε. Τόν γάρ ἄνθρωπον ἐποίησεν ὁ Κύριος, ναόν ἄξιον καί κατοικίαν ἑαυτοῦ, ἀλλά τί βραδύνεις, διάβολε, καί οὐ δίδεις δόξαν τῷ παντοδυνάμῳ Θεῷ, ᾧ, πᾶν γόνυ κάμπτει, ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων.
Δός τόπον, κατηραμένε διάβολε, ἵνα ἐλθών ὁ Χριστός μετά τοῦ Πατρός Αὐτοῦ καί Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου καί μονήν παρ' αὐτῷ ποιήσει, διά τόν ὁποῖον τό αίμα Αὐτοῦ τό Πανάγιον ἐξέχεεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ. ῎Εξελθε, λοιπόν, ἔξελθε, ἡ ἔρημος σέ ἀναμένει, ταπείνωσον σεαυτόν, διάβολε, ὄφι δόλιε, μή ἐπαίρων πτέρναν κατά τοῦ Κυρίου σου· ἰδού ὁ Κύριος ἐγγύς ἥξει γάρ καί οὐ χρονιεῖ, κρῖναι πᾶσαν τήν γῆν καί σέ καί τήν συνεργόν σου δύναμιν κολάσει εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός παραδούς σέ, εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον, ὅπου ό σκώληξ ὁ ἀκοίμητος καί τό πῦρ οὐ σβέννυται. Αὐτός σέ διώκει, ὅν πάντα φρίσσει καί τρέμει, διά τοῦτο κἀγώ σέ ἐξορκίζω καί ἐπιτιμῶ, ἵνα κατέλθῃς εἰς τόν δάκτυλον τοῦ ἀριστεροῦ ποδός τούτου τοῦ ἀνθρώπου (τοῦ δεῖνος), εἰ ἀληθῶς ἐν αὐτῷ ᾠκησας, ὁμοίως καί πάσας σου τάς δυνάμεις, αὐτόθι καταβιβάσῃς, μή δυνἀμενος ἀναβῆναι εἰς ἄλλο μέρος τοῦ σώματος αὐτοῦ ἤ μέλος χωρίς τοῦ ἐμοῦ θελήματος. Εἰδέ μή οὕτω ποιήσεις, ἀλλά θέλεις μοῦ παρακούσεις τήν ἐπιτίμησιν ταύτην, δέν ἔχεις νά κάμῃς μετ' ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ καί ἐλαχίστου ἱερέως, ἀλλά πρός τόν Θεόν τοῦ ᾽Αβραάμ καί ᾽Ισαάκ καί ᾽Ιακώβ, τόν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς, τοῦ παραδοῦναι σέ ὁμοῦ καί τούς συνεργοῦντας σοι ταῖς αἰωνίαις κολἀσεσιν, ταῖς μήτε τελειουμέναις μήτε ὀλιγουμέναις, ἀλλά μᾶλλον πληθυνομέναις,
῾Ορκίζω σε, καθώς σοί προεῖπον, κατά τοῦ μεγάλου ὸνόματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐπί τῆς πέτρας γραφέντος καί μή βαστασάσης ἀλλά διαῤῥαγείσης, ἵνα καταβῇς κάτω εἰς τόν δάκτυλον τοῦ ὰριστεροῦ ποδός τοῦ ἀνθρώπου τούτου. ῾Ορκίζω σε ἐν βάρει ἀφορισμοῦ ἀλύτου καί τῆς διαμενούσης κολάσεως, ἐπιτιμῶ καί ἐξορκίζω σε, ὡς ἔχων ἐξουσίαν παρά τοῦ Σωτῆρος Θεοῦ, ἀναθεματίζω καί σέ τόν ῾Εωσφόρον, καί πάντας τούς ζοφώδεις ἀγγέλους καί καταχθονίους γενομένους διά τήν ἔπαρσιν. Προστάσσω καί ἐπιτιμῶ σε καί ἐξορκίζω σε, καί πάντας τούς πονηρούς διαβόλους, ὑποταγῆναι ἡμῖν καί ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ (δεῖνος). Καί μηκέτι εἰσέλθῃς πειρᾶσαι αὐτόν ἀλλά φεῦξον μακράν ἐξ αὐτοῦ καί παντός τοῦ οἴκου καί περιχώρων αὐτοῦ καί ἐκ παντός γένους χριστιανῶν ὀρθοδόξων. ᾽Αμήν.
Σύ δέ Κύριε, ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος καί τό Πανάγιον καί ὁμοούσιον Πνεῦμα, κόλασον αὐτά τά πονηρά πνεύματα φρικτῶς καί πέμψον εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός χωρίς ἀφέσεως μηδέποτε ἐλευθερώσας συγχωρήσῆς αὐτούς, ἵνα μή ἐπηρεάζωσι τούς δούλους Σου, τούς χριστιανούς.
῞Οπως δοξάζηται δι' αὐτῶν πάντοτε, τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾽Αμήν.
Εἶτα ὁ Διάκονος λέγει τήν ᾽Εκτενῆ Δέησιν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε ἐλέησον (τρίς), μεθ ' ἑκάστην δέησιν, ἐξαιρέσει τῆς πέμπτης δεήσεως, μεθ' ἥν ψάλλουσι τοῦτο τεσσαράκοντα, ἤτοι τετράκις ἀνά δέκα ἕκαστος τῶν Χορῶν ἐναλλάξ.
᾽Ελέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.
῎Ετι δεόμεθα, ὑπέρ τοῦ ᾽Αρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καί πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.
῎Ετι δεόμεθα, ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγιείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως, ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἀπαλλαγῆς ἀπό παντός πάθους καί σατανικῆς ἐπηρείας τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
῎Ετι δεόμεθα, καί ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ (καί μνημονεύονται τά ὀνόματα τῶν ὑπέρ ὦν ὁ ῾Αγιασμός τελεῖται).
῎Ετι δεόμεθα, ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν ᾽Εκκλησίαν (ἤ Μονήν) καί τήν πόλιν (ἤ νῆσον) ταύτην καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου καί αἰφνιδίου θανάτου· ὑπέρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καί εὐδιάλλακτον γενέσθαι τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργήν καί νόσον, τήν καθ' ἡμῶν κινουμένην, καί ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς.
῎Ετι δεόμεθα, ὑπέρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς.
Ὁ ῾Ιερεύς·
᾽Επάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν· καί ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα, ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καί ἐλέησον ἡμᾶς. ᾽Ελεήμων γάρ καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Χορός· ᾽Αμήν.
Ὁ ῾Ιερεύς, στραφείς πρός δυσμάς καί ρλέπων πρός τόν λαόν, δοξάζει τόν Θεόν, λέγων· Δόξα Σοι Χριστέ ὁ Θεός, ἡ ἐλπίς ἡμῶν Κύριε δόξα Σοι (τοῦ δέ ᾽Αναγνώστου εἰπόντος τά γνωστά· Δόξα.., Καί νῦν… Κύριε ἐλέησον (γ '), Πάτερ ἅγιε, εὐλόγησον). Εὐθύς ἡ οἰκεία μικρά ᾽Απόλυσις καί τό ἐπισφραγιστικόν τῆς ὅλης ῾Ιερᾶς ᾽Ακολουθίας τοῦ ῾Ιερέως στραφέντος πρός ἀνατολάς καί ἀτενίζοντος τήν ἱεράν εἰκόνα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ·
Δι' εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν.
0 коммент.: